Karolinki 1998

Laureaci "Karolinki1998"

Ksiądz Feliks Hanusek

Urodził się 24 marca 1934 roku w Radostowicach pod Pszczyną. Po ukończeniu tamtejszej szkoły podstawowej, uczęszczał do Państwowego Liceum Pedagogicznego w Pszczynie. Edukację w szkole średniej zakończył, zdając egzamin dojrzałości w 1953 roku.

Po maturze pracował jako nauczyciel w Zasadniczej Szkole Zawodowej w Dąbrowie Górniczej. Bez wiedzy rodziców i kolegów zgłosił się do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, gdzie w 1954 r. został przyjęty na studia teologiczne.

Po ukończeniu studiów 21 czerwca 1959 r. z rąk ks. bp Herberta Bednorza otrzymał święcenia kapłańskie w Katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Jako kapłan podjął pracę w Pszczynie, Chełmie Śląskim, Kochanowicach, Siemianowicach i Bielszowicach. W 1971 r. został proboszczem w Zabrzu Kończycach. Od 1980 r. jest proboszczem parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Czerwionce. Od kilku lat przewodzi jako dziekan dekanatowi dębieńskiemu.

Jest znaną postacią w środowisku gminy, powszechnie szanowaną i lubianą za swoją bezpośredniość w kontaktach oraz nacechowaną życzliwością i odpowiedzialnością posługę kapłańską.

Weronika Zieleźna

Urodziła się 4 lipca 1925 roku w Leszczynach. Całe swoje życie związała z rodzinną miejscowością. Pracując jako przedszkolanka, wychowała kilka pokoleń mieszkańców Leszczyn.

Pracę zawodową rozpoczęła w grudniu 1945 roku w starym przedszkolu (obecnie nr 1 w Leszczynach). W ciągu 32 lat działalności wychowawczej pracowała także w przedszkolach w Gierałtowicach i Przyszowicach. Na emeryturę przeszła w 1977 roku. Przez ostatnie kilkadziesiąt lat była organistką w kościele parafialnym pw. św. Andrzeja Boboli w Leszczynach.

Za solidną i sumienną pracę odznaczona została Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Srebrną Odznaką „Zasłużonemu dla Województwa Katowickiego”. Minister Oświaty i Wychowania uhonorował ją swoją nagrodą w 1973 roku.

Od dzieciństwa interesowała się przeszłością swojej rodzinnej miejscowości. Pod koniec pracy zawodowej zaczęła gromadzić materiały związane z historią Leszczyn i najbliższej okolicy. Przeprowadzała wywiady z najstarszymi mieszkańcami, wertowała kroniki i dokumenty parafialne Leszczyn, Bełku, Dębieńska. W Rybnickim Archiwum Państwowym badała dokumenty naświetlające historię Leszczyn. Lata żmudnej pracy zaowocowały bogatym materiałem historycznym, którego pierwsza część - Leszczyny - dzieje wsi od jej założenia do ukończenia I wojny światowej ukazała się drukiem we wrześniu 1998 roku. W roku 2001 wydana została kolejna część z historii Leszczyn pt. Leszczyny - właściciele majątku, kolonie i przysiółki. Są czynione starania, aby wydać trzecią część pozostawionych materiałów dotyczących epidemii tyfusu, likwidacji pańszczyzny, powstań i plebiscytu, okresu międzywojennego oraz okupacji i mordu więźniów oświęcimskich w Rzędówce. Weronika Zieleźna zmarła 27 kwietnia 2001 roku.

Chór Parafialny Angelus

Angelus powstał w październiku 1973 roku. Jego założycielką i dyrygentem jest Aniela Ciołek. Pierwsi chórzyści wywodzą się z dawnych zespołów śpiewaczych istniejących w Leszczynach. Początkowo przez parę miesięcy był to chór żeński, dwugłosowy, ale wkrótce zgłosili się mężczyźni i powstał już czterogłosowy chór mieszany.

Obecnie Angelus liczy prawie trzydzieści osób, a jego repertuar, coraz bogatszy i ambitniejszy, składa się z utworów średniowiecznych, poprzez utwory klasyków, aż po pieśni kompozytorów współczesnych. Chór koncertuje nie tylko w gminie i mieście Czerwionka-Leszszyny, uświetniając obchody świąt kościelnych i państwowych, lecz występuje również w kościołach sąsiednich miast: Szczygłowic, Knurowa i Rybnika. Corocznie podczas pielgrzymek do sanktuariów maryjnych koncertuje na Jasnej Górze, w Godowie i Licheniu.

Chór jest jedną wielką rodziną, gdzie wspólnie przeżywa się radości i smutki; wspólnie radzi się nad codziennymi i niecodziennymi kłopotami. O tym jak silne są to więzi świadczy fakt, że chórzyści, którzy już nie mieszkają w Leszczynach, nadal utrzymują kontakty ze swoim zespołem i gdy tylko mogą przyjeżdżają na koncerty Angelusa, by jeszcze raz wspólnie zaśpiewać.

Klub Sportowy 23 Górnik Czerwionka

Klub Sportowy Górnik Czerwionka został założony w 1923 roku przez grupę miejscowych działaczy, sympatyków sportu. Jego pierwszym prezesem był Kazimierz Majorczyk, który pełnił tę funkcję do roku 1927, będąc jednocześnie czynnym piłkarzem. Do wybuchu II wojny światowej klub miał charakter jednosekcyjny - piłkarski.

W 1947 roku powstała sekcja gimnastyki, z której wywodziło się wielu reprezentantów Polski, a Reinhold Nowak był nawet olimpijczykiem. Od 1946 do 1956 roku istniała sekcja bokserska, w której wychowało się wielu reprezentantów Śląska. W latach 1952-55 działała sekcja siatkówki, a w pierwszej połowie lat sześćdziesiątych pojawiła się sekcja motokrosowa i niedługo później - sekcja gokartów.

Piłka nożna pozostała jednak na długie lata sekcją wiodącą, jej zawodnicy w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych osiągali coraz lepsze rezultaty, awansując w roku 1979 do III Ligi. Awans ten został powtórzony w 1986 r. Sekcja piłki nożnej wychowała wielu zawodników, którzy wystąpili w I i II lidze. Długoletnimi działaczami byli i do dzisiaj pozostali wierni klubowi - prezes Alfred Mikołajec oraz gospodarz Rudolf Cuber.

W 1961 r. założono sekcję szachową, do której napływała młodzież z miejscowych szkól podstawowych. W roku 1981 szachiści awansowali do II ligi ogólnokrajowej, w której walczyli aż do roku 1990.

W roku 1971 powstała w klubie sekcja tenisa stołowego. W latach osiemdziesiątych niektórzy zawodnicy tej sekcji należeli do czołówki krajowej, a ukoronowaniem wysiłków sportowych był udział wychowanka Górnika Piotra Skierskiego w Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie w 1992 r.

W 1974 r. powołano do życia sekcję podnoszenia ciężarów. Na przestrzeni kilku następnych lat sztangiści Górnika uzyskiwali awanse do coraz wyższych klas. Nieustanna praca pozwoliła pobić kilka rekordów Polski oraz zdobywać tytuły mistrzów Polski. Szczytem osiągnięć był udział Andrzeja Cofalika w mistrzostwach świata w Barcelonie.

Z biegiem lat powstawała też baza sportowa: w 1969 r. została zmodernizowana płyta boiska, a w 1978 r. został oddany do użytku budynek klubowy. Zakładem opiekuńczym klubu była przez dziesięciolecia Kopalnia Dębieńsko. W styczniu 1993 r. klub uzyskał status Klubu Gminy i Miasta, zachowując jednocześnie podyktowaną wieloletnimi tradycjami własną odrębność.

W latach 1993-96 nastąpił upadek potęgi klubu. W lutym 1996 r. wybrany został nowy zarząd, którego prezesem wybrano Stefana Marksa. Zarząd odnalazł się w nowej rzeczywistości dzięki przychylności Rady i Zarządu Miasta oraz dalszej pomocy KWK Dębieńsko i firm istniejących przy kopalni. Dzięki dobrej atmosferze oraz uczciwej i sumiennej pracy wszystkich ludzi zaangażowanych w klubie, wyniki w poszczególnych sekcjach zaczęły systematycznie się poprawiać.

Orkiestra Dęta KWK Dębieńsko

Orkiestra powstała w 1927 roku, a jej pierwszy koncert miał miejsce już w 1928 roku. Po II wojnie światowej kapelmistrzem orkiestry został Wilhelm Płonka. Niestety, w tym czasie orkiestra była prawie w rozpadzie - często zmieniał się jej skład, a zdarzało się nawet, że koncerty były wykonywane w składzie: trąbka, klarnet, skrzypce, akordeon i fortepian.

Sytuacja kadrowa w zespole znacznie się polepszyła w 1948 roku, a w 1959 roku orkiestra liczyła już ponad czterdziestu członków. W latach 1960-70 batutę przejął prof. Franciszek Szyller, któremu muzycy zawdzięczają m. in. zdobycie pierwszego miejsca w Ogólnopolskich Eliminacjach Orkiestr Dętych. Zespół brał również udział w Przeglądach Orkiestr Dętych Zabrzańskiego i Rybnickiego Zjednoczenia Węglowego, w których zdobywał II i III miejsce.

W 1970 r. kapelmistrzostwo przejął Henryk Hahn z Filharmonii Śląskiej w Katowicach, który prowadził zespół do dnia 31 grudnia 1981 r. Orkiestra liczyła wówczas ponad czterdziestu członków. Był to okres jej kolejnych sukcesów artystycznych, do których należała nowa forma działalności zespołu - nagrania dla radia i telewizji.

Od maja 1983 roku miejsce kapelmistrza orkiestry zajął Antoni Niwelt - nauczyciel państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia w Rybniku i członek Filharmonii ROW. W latach 1984-86 śląski oddział Polskiego Związku Chórów i Orkiestr zorganizował w Leszczynach, Rybniku Niedobczycach i Knurowie, Przeglądy Orkiestr Dętych Oddziału Rybnickiego, na których orkiestra zajmowała kolejno I, IV i III miejsce.

Od 1987 roku do 1990 roku kapelmistrzem był Stanisław Szary. Pod jego batutą orkiestra również odniosła wiele sukcesów. Na III Przeglądzie Górniczych Orkiestr Dętych w 1987 r. w Rudzie Śląskiej zdobyła III miejsce. W 1991 r. zakładową orkiestrę dętą przejął Wojciech Pukowiec. Rok później orkiestra wzięła udział w nagraniu programu telewizyjnego pt. Tańce polskie - śladami Oskara Kolberga. W roku 1993 orkiestra obchodziła jubileusz 65-lecia swojego istnienia. W tym samym roku podczas Festiwalu Orkiestr Dętych Złota Lira w Rybniku dębieńscy muzycy zostali wyróżnieni, a trębacz Michał Pradela został wybrany najlepszym solistą festiwalu.

Ostatnie lata to okres wytężonej pracy, nagrodzonej m.in. : Medalem Prezydenta Miasta Katowic w Górnośląskich Konfrontacjach Chóralnych i Orkiestralnych (Katowice 1995), II miejsce w Przeglądach Orkiestr Dętych Gliwickiej Spółki Węglowej (Gliwice 1995 i Zabrze 1996), III miejsce w Wojewódzkim Przeglądzie Orkiestr Dętych (Katowice 1997), I miejsce Złote Liście w IV Rewii Orkiestr Dętych (Łaziska 1998). Orkiestra nagrała także dwie kasety i płytę CD. Obecnie orkiestra działa pod nazwą Stowarzyszenie Kulturalno-Społeczne Orkiestra Dębieńsko Czerwionka-Leszczyny.