Karolinki 2002

Laureaci "Karolinki 2002"

Ksiądz Reinhard Schittko

Urodził się 24 marca 1943 r. w Złotoryi, wyświęcony został 4 czerwca 1967 r. w Katowicach. Związał się z Palowicami od 11 sierpnia 1981 r., kiedy to został mianowany przez księdza biskupa Herberta Bednorza budowniczym kościoła w Palowicach. Kościół zastał bez okien, drzwi i boazerii wewnętrznej, probostwo powyżej poziomu "0", a już 21 października tego samego roku odbyło się poświęcenie kościoła, erygowanie parafii, a ksiądz Reinhard Schittko został mianowany pierwszym proboszczem Palowic i pozostaje nim do dnia dzisiejszego.

Na jego barki spadło organizowanie od podstaw życia parafialnego Palowic. Od tego czasu parafia ciągle się rozwija, zmieniło się otoczenie i wystrój kościoła, dokończono budowę probostwa razem z wyposażeniem, wykonano ogrodzenie i zagospodarowano obejście (kwiaty, krzewy, ozdobne drzewa), zbudowano stylowe sanitariaty. W 1996 r. powstał parking przykościelny wraz z utwardzeniem drogi dojazdowej, w 1997 r. została zbudowana dzwonnica z trzema dzwonami. W latach 2000-2001 na pamiątkę roku jubileuszowego zbudowany został dom parafialny. Zbiegło się to z obchodami 20-lecia erygowania parafii, które miały miejsce w 2001 r. oraz 35-leciem święceń kapłańskich księdza proboszcza, przypadających na dzień 4.06.2002 r.

Ksiądz proboszcz Reinhard Schittko od początku swej działalności duszpasterskiej w Palowicach czynnie włącza się w życie społeczne tego środowiska, wspierając inicjatywy mające na celu integrację i rozwój miejscowości. Szczególną uwagę zwraca na edukację młodego pokolenia, tradycją stały się już jego spotkania z młodzieżą studiująca z okazji Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocnych. Ksiądz proboszcz jest niepodważalnym autorytetem w środowisku palowickim, co niejednokrotnie można było odczuć w czasie zebrań władz gminy z mieszkańcami, na których nigdy go nie zabrakło. Szanuje on swoich mieszkańców i bliskie mu są nie tylko sprawy życia duchowego parafian, ale również ich problemy życiowe

Ludowy Klub Sportowy Orzeł Palowice

Pół wieku nieprzerwanej działalności sportowej obchodził w 2002 roku palowicki LKS Orzeł. Rozpoczynał mistrzowskie rozgrywki piłki nożnej powiatu rybnickiego w klasie D, a obecnie rozgrywa spotkania w klasie A, wespół z sąsiednimi klubami Bełku, Przegędzy, Żor i innych.

Początkową datą klubu, który powstał na ówczesnej ogólnopolskiej fali ludowych zespołów sportowych było zebranie organizacyjne zwołane na 30 sierpnia 1952 r. Pod nadzorem władz gminnych Bełku i miejscowych uczestniczyła w nim cała młodzież palowicka, spragniona powołania zespołu piłkarskiego i zgłoszenia go do rozgrywek mistrzowskich. Przy ogromnym entuzjazmie powołano więc Ludowy Zespół Sportowy Palowice. Pierwsze boisko sportowe znajdowało się w lesie, na Kolonii, i dziś ślad po nim zaginął - rośnie tam dorodny las. Sześć lat później w 1958 r. zbudowano i oddano uroczyście nowe boisko, obok zamku w parku pohrabiowskim, istniejące po dzień dzisiejszy. Z czasem zbudowano też budynek świetlicy, szatni i łaźni, w którym ogniskuje się życie piłkarsko-sportowe Palowic.

Rozgrywki piłki nożnej rozpoczęto w klasie D. Po kilku latach już na nowym boisku, awansowano do klasy C. Zmieniono też nazwę klubu na zebraniu w dniu 11 grudnia 1965 r. poprzez dodanie indentyfikacyjnego wyróżnika Orzeł. Ta nazwa przetrwała do chwili obecnej. W połowie lat 70-tych, LZS Orzeł Palowice awansował do klasy B. Po 20 latach w 1994 r. wywalczono wejście do klasy A powiatu rybnickiego, w której zawodnicy grali przez dwa sezony. Obecnie klub ponownie rozgrywa spotkania w klasie A.

Bardzo wielu działaczy zasługuje na wyróżnienie, zarówno z grona drużyny jak i z zarządu. Chlubą klubu są czterej bracia Cofalikowie, rodowici palowiczanie, którzy tu rozpoczynali karierę sportową. Właśnie oni wzbili się na wyżyny sportu polskiego, europejskiego i światowego. Również rodziny Pawlasów, Kaniów, Grzegorzków, Słupików, Musiołów i innych stanowią kadrę, na której bazowano w Palowicach od pięciu dziesięcioleci.

Wanda Sakowska

Wanda Sakowska jest zasłużonym nauczycielem wychowawcą dla Dębieńska i okolic, przepracowała 42 lata w charakterze nauczyciela na terenie Dębieńska.

Tuż po przejściu frontu wojennego, jeszcze w czasie trwania II wojny światowej, od marca 1945 r. organizowała od podstaw przedszkole w Dębieńsku Starym - była to praca bezinteresowna. Właściwą nominację otrzymała w grudniu 1945 r. Przedszkole prowadziła do 1951 r., następnie do 1986 r. pracowała w szkołach podstawowych w Dębieńsku Wielkim i Dębieńsku Starym jako nauczyciel języka polskiego i historii. W trudnych czasach powojennych była prekursorem życia kulturalno-oświatowego na terenie Dębieńska i całej gminy. Przyczyniła się do powstania pierwszych teatrzyków dziecięcych i młodzieżowych, organizowała liczne imprezy środowiskowe i państwowe. Swoim wychowankom zaszczepiła miłość do Ojczyzny, śląskiej ziemi, miłość do piękna języka polskiego i do historii polskiego narodu, a także swojej małej ojczyzny - Dębieńska.

Wychowała wiele pokoleń dobrych Polaków i Ślązaków. We wszystkim co robiła cechowało ją zaangażowanie i poświęcenie. Swym doświadczeniem i wspaniałą postawą koleżeńską służyła młodszym koleżankom i kolegom. Od 1988 roku przebywa na emeryturze. Zasłużyła na wielką wdzięczność ze strony swoich wychowanków, wyrażającą się między innymi w licznych kontaktach, które z nią utrzymują oraz uznaniem członków kapituły wśród których są również jej uczniowie.

Chór parafialny Jutrzenka oraz Aniela i Zdzisław Martyniakowie

Chór parafialny Jutrzenka przy parafii pw. Matki Boskiej Pośredniczki Wszelkich Łask w Szczejkowicach powstał w 1993 r. z inicjatywy księdza proboszcza Gerarda Sygudy. Na pierwsze cotygodniowe próby przychodziło ponad 20 kobiet i mężczyzn. Dyrygentem chóru została Aniela Martyniak, nauczycielka miejscowej szkoły, której od samego początku towarzyszył mąż - Zdzisław Martyniak, były długoletni dyrektor szkoły, a obecnie nauczyciel.

Obecnie zespół jest chórem mieszanym i liczy 26 osób. Po raz pierwszy chór zaśpiewał w macierzystym kościele w czerwcu 1993 r., a w lipcu tegoż roku w kościele w Stanowicach, zaś w grudniu wziął udział w bożonarodzeniowych jasełkach. 12 stycznia 1997 r. chór uczestniczył w Koncercie Kolęd w Bazylice św. Antoniego w Rybniku. Dużym wyzwaniem dla chóru był występ w 1999 i 2000 r. na VII i VIII Przeglądzie Chórów im. ks. Hlonda-Chlonowskiego w Mysłowicach Dziećkowicach. Chór był także wielokrotnie gościnnie zapraszany między innymi do: Pogwizdowa, Dziećkowic, Bukowa, Rownia i innych miejscowości gminy Czerwionka-Leszczyny.

Członkowie chóru starają się być zawsze obecni w chwilach ważnych dla sołectwa Szczejkowice, śpiewając w kościele z okazji jubileuszy, świąt a także uroczystości świeckich. Z wielką radością odpowiadają na każde zaproszenie do wspólnego koncertowania z innymi chórami działającymi w gminie.

Nie byłoby jednak chóru, gdyby nie zapał jego członków, a przede wszystkim inicjatywa i praca państwa Anieli i Zdzisława Martyniaków. Są oni emerytowanymi nauczycielami Szkoły Podstawowej w Szczejkowicach. Całe życie zawodowe związali ze środowiskiem szczejkowickim. Są pasjonatami muzyki z wykształcenia i z zainteresowań prywatnych, a przede wszystkim wielkimi przyjaciółmi dzieci. Swoją wiedzą i umiejętnościami dzielili się podczas zajęć chóru szkolnego, zespołów instrumentalnych i zespołów wokalnych. Prowadzili zajęcia szkolne oraz zajęcia w ramach Ośrodka Pracy Pozaszkolnej. Dowodem, że była to praca na wysokim poziomie są liczne wyróżnienia w postaci dyplomów z przeglądów na szczeblu miejsko-gminnym, powiatowym i wojewódzkim, które zachowały się w dokumentacji szkolnej.

Praca państwa Anieli i Zdzisława Martyniaków była wielokrotnie doceniana przez władze oświatowe gminy. Świadczą o tym wyrazy uznania w postaci nagród dyrektora, burmistrza i kuratora oświaty. Państwo Aniela i Zdzisław Martyniakowie od wielu lat pracują społecznie na rzecz środowiska. Potwierdzeniem tego faktu jest ich wyróżnienie wraz z chórem parafialnym. Wyróżnienie otrzymują za wieloletnie szerzenie kultury muzycznej w środowisku szczejkowickim oraz gminy i miasta Czerwionka-Leszczyny.

Fundacja Basen - Dzieciom

W marcu 1987 r. powołany został Społeczny Komitet Pomocy przy budowie Hali Widowiskowo-Sportowej w Czerwionce przy ul. 3 Maja, przez Radę Dyrektorów i Organizacji Samorządowo-Związkowych przy naczelniku miasta i gminy Leszczyny w składzie 19-osobowym. Została wybudowana Hala Widowiskowo-Sportowa w stanie surowym niezamkniętym. Po decyzji dyrektora Kopalni Dębieńsko wstrzymującej wszelkie prace inwestycyjne na tym obiekcie, działalność społecznego komitetu została przerwana.

Organizacje związkowe wspólnie z zastępcą dyrektora ds. ekonomicznych KWK Dębieńsko, zainicjowali powstanie stowarzyszenia pod nazwą Fundacja Basen - Dzieciom. W lipcu 1995 r. określono statut fundacji i dokonano rejestracji w Krajowym Sądzie Rejestrowym w Warszawie. Organem nadzorczym fundacji stała się Rada Fundacji w składzie 15 członków reprezentujących: KWK Dębieńsko, Urząd Gminy i Miasta Czerwionka-Leszczyny, Związek Zawodowy Górników w Polsce, Związek Zawodowy Solidarność, Stowarzyszenie Osób Niepełnosprawnych. Na pierwszym posiedzeniu Rady, został wybrany Zarząd Fundacji w składzie 5-osobowym. Zarząd założył konto bankowe, załatwił formalności w urzędzie skarbowym i zlecił opracowanie ekspertyzy technicznej obiektu wraz z możliwością adaptacji jego części na basen oraz wycenę całego przedsięwzięcia.

Fundacja pozyskała wielu darczyńców wśród pracowników kopalni, pracowników Urzędu Gminy i Miasta, mieszkańców gminy i miasta oraz wśród przedsiębiorstw działających na terenie gminy oraz w regionie. W wyniku przetargu wyłoniono biuro projektowe, zlecając opracowanie dokumentacji technicznej w oparciu o otrzymaną ekspertyzę. Zatrudniono inspektorów nadzoru. Pozyskane pieniądze pozwoliły na zapłacenie zleconej dokumentacji. Pozyskano również wiele materiałów budowlanych na prowadzenie budowy. Wyłoniony został wykonawca, któremu zlecono całość robót do realizacji. Na wniosek Zarządu Fundacji, Rada Miejska postanowiła przejąć finansowanie budowy krytej pływalni co przyczyniło się do uzyskania przez gminę i fundację dotacji z Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Sportu.

Po ukończeniu budowy i dokonaniu odbioru robót, przekazano obiekt użytkownikowi. Razem z Wydziałem Inwestycji Urzędu Gminy i Miasta, fundacja rozliczyła obiekt pod względem finansowym. Społeczna praca Rady i Zarządu Fundacji przyczyniła się do profesjonalnego ukończenia zaniechanej inwestycji, z której korzystają dzieci i mieszkańcy gminy oraz okolicznych miejscowości.

Przedsiębiorstwo Produkcyjne Teldon 1 s.c.

W lipcu 1988 r. rozpoczęto budowę obiektów pod zakład produkcyjny w Czerwionce przy ul. Furgoła, a w listopadzie budowę zakończono. 3 stycznia 1989 r. uruchomiono linię produkcyjną desek do prasowania na licencji niemieckiej, przyjmując tym samym logo firmy pod nazwą Teldon. W tym czasie zatrudniano 10 osób.

Szybki rozwój firmy pozwolił na zatrudnienie do 1995 roku 84 pracowników. Zakład pracował na 2 zmiany. W roku 1992 poszerzono zakres działalności o produkcję opraw oświetleniowych i obrabiarek do drewna. W okresie tym zdobywano rynki zachodnie, kontrahentów na wschodzie i na południu poza granicami naszego kraju. W latach 1996-2000 nastąpiła modernizacja zakładu i wprowadzenie nowych technologii produkcyjnych, co spowodowało ograniczenie zatrudnienia o 40%. W chwili obecnej spółka Teldon produkuje ponad 18 000 opraw oświetleniowych rocznie, przedstawiając bogatą ofertę handlową 230 wzorów. Logo firmy jest znane jako solidny partner.

Wyroby spółki cieszą się dużym zainteresowaniem w kraju i zagranicą. Znajdują się one miedzy innymi w 19 obiektach sakralnych, obiektach wyższych uczelni, bankach, pomieszczeniach publicznych, w tym, w budynku Ministerstwa Gospodarki. Sytuacja gospodarcza kraju oraz wzrost kosztów utrzymania zakładu i polityki fiskalna w stosunku do małych firm, spowodowała konieczność ograniczenia produkcji, a tym samym zatrudnienia. Na dzień dzisiejszy firma zatrudnia 30 osób. Biorąc pod uwagę potencjalne rynki zbytu, według opinii właścicieli spółki istnieje możliwość zwiększenia zatrudnienia, ale pod jednym warunkiem, że nie otrzymają kolejnego "prezentu noworocznego" od decydentów, który spowoduje zahamowanie rozwoju małych firm.

Spółka Teldon brała udział w targach krajowych i zagranicznych, prezentując swoje wyroby. Na targach północno-wschodnich, w których uczestniczyło 370 wystawców, firma zdobyła nagrodę Prezydenta Polsko-Litewskiej Izby Gospodarczej.

Ksiądz biskup Gerard Bernacki

Ksiądz biskup Gerard Bernacki urodził się 3 listopada 1942 roku w Książenicach. Tutaj także ukończył szkołę podstawową, by później kontynuować naukę w Liceum Ekonomicznym w Rybniku, zakończoną maturą. W latach 1961-67 studiował w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie, a 4 czerwca 1967 roku otrzymał święcenia kapłańskie w Katowicach z rąk biskupa Herberta Bednorza.
Swoją posługę kapłańską rozpoczął w roku 1967 jako wikariusz w Orzeszu, skąd w roku 1971 został przeniesiony do Bielska Białej. Tutaj także był wikariuszem w kościele św. Mikołaja aż do roku 1973. W latach 1974-77 był rekolekcjonistą w Kokoszycach. Następnie wyjechał na dalsze studia do Rzymu na Uniwersytet Gregorianum. 11 lutego 1979 roku otrzymał tytuł dr teologii życia wewnętrznego. Kolejne 4 lata spędził również w Rzymie, tym razem na Uniwersytecie Angelicum. Po powrocie do kraju, 21 października 1984 roku zaczął pełnić obowiązki proboszcza w kościele Matki Boskiej Bolesnej w Rybniku. W latach 1984-88 był sekretarzem biskupa ordynariusza, a od 16 kwietnia 1988 roku jest katowickim biskupem pomocniczym i biskupem tytularnym Sala Consilina. Obecnie mieszka w Katowicach.

Magdalena Goraus

Urodzona 8 sierpnia 1936 roku w Stanowicach, gdzie do dzisiejszego dnia mieszka. Jako technik technolog żywienia zbiorowego począwszy od 1955 roku przez 30 lat zawodowo związana była ze spółdzielczością, pracując najpierw w Rybniku w Powiatowym Związku Gminnych Spółdzielni Samopomoc Chłopska, a od 1969 w Katowicach w WZGS. W latach 1990-1999, będąc już na emeryturze, prowadziła Biuro Rady Miejskiej w Czerwionce-Leszczynach.

Magdalena Goraus jest osobą, która przez całe życie zaangażowana była w pracę społeczną szczególnie dla swojej miejscowości - Stanowic. Od 1984 do 1990 roku pełniła funkcję opiekuna społecznego. Była radną Rady Miejskiej w I kadencji samorządu w latach 1990-1994. Aktywnie działała w Zarządzie PCK w Knurowie jako członek Komisji Rewizyjnej. W latach 1997-1998 była członkiem Rady Nadzorczej Zakładu Opieki Zdrowotnej w Czerwionce-Leszczynach.

Główny ciężar pracy społecznej Magdaleny Goraus związany był z pełnieniem przez nią funkcji sołtysa sołectwa Stanowice w latach 1984-2000. To w czasie jej kadencji w Stanowicach wykonano szereg prac związanych z:

modernizacją i budową sieci wodociągowych,
asfaltowaniem i brukowaniem dróg, wśród których należy wymienić: ul. Kościelną, Krótką, Szkolną, Zieloną, Górniczą, Strażacką, Leszczyńską, Powstańców, Kuźniczą oraz Gospodarczą i częściowo Szkolną,
budową chodników przy ul. Leszczyńskiej i w kierunku szkoły,
modernizacją sieci elektrycznej, zabudową dodatkowych transformatorów i lamp oświetleniowych,
gazyfikacją i telefonizacją sołectwa,
budową parkingu przycmentarnego,
odwodnieniem dróg i posesji zatapianych na skutek eksploatacji górniczej,
budową przystanków autobusowych.
Wiele czasu poświęciła jako sołtys, pomagając mieszkańcom w załatwianiu ich indywidualnych spraw związanych z usuwaniem szkód górniczych przez KWK Dębieńsko. Z jej inicjatywy oraz członków Rady Sołeckiej rozpoczęte zostały starania o przebudowę skrzyżowania w Stanowicach przez Wojewódzki Zarząd Dróg Publicznych w Katowicach. Można śmiało stwierdzić, że wszystko co się dobrego wydarzyło w czasie jej sołtysowania było realizowane z jej inicjatywy i z jej zaangażowaniem. Swoje doświadczenie życiowe przekazuje swoim następcom służąc im radą, mając na uwadze przede wszystkim dobro mieszkańców.